σαλευομένως

Α

επίρρ.

1. με αστάθεια, με σάλευμα

2. (κατ

επέκτ.) με αμφιβολία, χωρίς βεβαιότητα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < σαλευόμενος, μτχ. τού σαλεύομαι + επιρρμ. κατάλ. -ως].